Yalnızca İzliyorum

  İzlersin. Ne izlediğinin bir önemi yok, yalnızca izlersin. Boş duvarları izlersin, okuduğun kitabın satırlarını izlersin, yoldan öylesine geçip giden arabaları, kendi telaşesine kapılmış insanları... Yalnızca izlersin. Nedeni ya da yeri asla önemli değildir. Farkına bile varmazsın bazen. Öyle karışık yollara girersin ki zihninde, her bir çakıl taşı sendeletir seni; hâlâ fark etmezsin.

  Düşmüşsün, canın acımış. Kanamışsın, haberin olmamış... 

  Önünde sallanan bir el, okuduğun kitabın son sayfası, arabaların kornaları, insanların sevimli dünyalarındaki masum kahkahaları...

Uyanırsın sessiz duvarlarda yankılanan çığlıklardan aniden.

Kirlenmiş sözler, kirletilmiş düşünceler. Temizlenmiyor mu bu zihin, kalıyor mu yoksa ebediyen? 

  Çeşitli maskeler, binbir çeşit oyunlar... Sergileniyor her seferinde fazlasıyla trajik sahneler... 

Perde arkasında neler döner bir bilseler, akardı gözlerinden yaşlar hiç beklemeden...

  Düşünceler seni kaybetmeden sen kaybetmek istersin onları tek bir hamlede. Düşünmez, hissetmezsin. Yokmuşçasına, hiç var olmamış gibi. Etrafı görmezsin asla. Duvarlara kör, insanlara sağır. 

Oluşturursun bir rota, çıkmazsın dışına. İzlemezsin yolları. Gözlerin kapalı da olsa yürürsün o yolda. 

  Sonra ne olur ama? Yine mi kelimeler yine mi cümleler? Kulaklarına dayadığın eller çekilir, gözlerine bağladığın bez parçası çözülür birden. Yeniden o sesler, yeniden o ışık. Geçmişte bıraktığın, önemsemediğin her şey karşına dizilir. Hazırlıksızsındır, simdi ne sağır ne dilsiz... Kaçamadığın her şey sana zincir olur dolanır bileklerine. 

  Esareti kaldıramaz beden, çınlanır kulaklarda o amansız neden. Nasıl duyulmaz, o desibelde bir siren? 

Duyulmayan sözlere, görülmemiş sebeplere ithafen... Önemsenmezsin asla, şiddetli depremlere rağmen. 

  Enkazın mezarın olur; üzerindeki betonlar, solmuş çiçekler.

Bir gün kalkarsan eğer tüm sessizlik orada dururken, o zaman derler el uzatmadın ki bize sen. 

  El uzatanlara el verselerdi zaten el olmazdı kimse birbirine bakarken.

"Anlamadıkları şeyi suçlarlar."

Anlamazlar kızarlar.

Anlamazlar önemsemezler.

Anlamazlar anlamsızlaştırırlar. Zihinlerinde imgeleştirir, yok sayarlar. Fark etmezlerr, fark ettiklerinde suçlarlar. El uzatmazlar, seni uzaklaştırırlar. Yalnız bırakır yine de yalnız kalmazlar. Önemsemez, duyumsamazlar. Duymazlar, duyurmazlar. Unuturlar, unutturmazlar. Yok saydığın her şeyi tek tek önüne koyarlar. Seni unutur yine de unutturmazlar. 

İnsanlar asla anlamazlar.

26.09.2022

E.

"Keşke düşüncelerim de kapansa gözlerim kapanınca."

William Shakespeare