Sevgi Her Şeyi Onarır, Hataları Bile...

   Zaman ilerledikçe insanların tecrübeleri de artar. Hayat yolunda adım adım ilerledikçe, hatalar yaptıkça her seferinde daha da bilinçlenir. Kendini keşfeder ve yanlışlarını fark eder.

   Mesela birkaç sene önceki kendimize bakacak olursak ne kadar da eksiğimiz olduğunu fark ederiz. Aslında bu gayet normaldir. Çünkü insanın fıtratında vardır kusurlu olmak. Mükemmel değiliz nihayetinde. Hatalar yaparak doğrusunu fark eder, yaptığımız hataları telafi ederiz. Fakat bu tıpkı bir tabağı yere atıp parçalarını yeniden bir araya getirerek yapıştırmaya benzer. Tabak eski haline dönmez. Kırıklar sadece birleştirilmiştir ve çatlaklar adeta "Ben buradayım!" dercesine çığlık atar. Bazı hatalar aynı bu şekilde onarılamaz, telafi edilemez. Kalp kırmak gibi ya da... 

  Ne yazık ki kalp kırmak, tabak kırmaya benzemez. Belki isteyerek kırmazsın karşındakini ancak olan olmuştur artık. Sihirli bir kelime öbeği vardır herkesin bildiği: Özür dilerim. Genelde insanlar kırılan bir kalbe bu iki kelimeyi söylediğinde her şeyin onarılacağını düşür. Yaşanılanların silineceğini ve yok olacağını zanneder. Ama bu iki kelimeyle sadece vicdanlarını rahatlatırlar. Kırılan bir kalbi onaramazlar.

   Bu yüzden bazı hatalar çok zalimdir. Sınavdaki gibi 1 yanlış değil 3 doğruyu, tüm doğruları siler atar bazen. Fakat burada çok önemli bir değere değinmek istiyorum. Her engeli ortadan kaldırıp insanları bir arada tutan kimi zaman tüm hataları affettiren sevgidir. Bakın aşktan bahsetmiyorum. Aşk ile sevgi arasında çok fazla fark var çünkü. Benim bahsettiğim sevgi, hataları görmezden geldiren, kendisini kırsa bile affetmeyi öğreten bir duygu. O kalp kırıkları hiçbir zaman bir araya gelmeyecek olsa bile sanki hiç kırılmamış gibi hissettiren bir kelimedir sevgi. Sevgi hafife alınmaması gereken bir duygudur benim için. 

   Sevgi sadece karşındaki bir insana gösterilmesi gereken bir davranış değildir. İnsanın kendisine de sevgi göstermesi gerekir. Her koşulda kendini severek hata yaptığında bile yine kendisine gösterdiği sevgi sayesinde kendini affedebilmelidir. Çünkü bazen öz benliğimize karşı da hatalar yapabilmekteyiz. Ya da yaptığımız bir yanlışı karşımızdaki kişi affetse de biz yine de kendimizi affedememekteyiz. Bunu da sevgiyle aşmalıyız. Hatalarımızı yeri geldiğinde bir tecrübe olarak cebimize koymalıyız. 

   Başta da söylediğim gibi aslında. Hatalarımız kimi zaman da bizim tecrübelerimizdir. Bugün yaptığımız bir hatayı yarın bir kez daha yapar mıyız? Ya da çok sevdiğimiz birinin kalbini yeniden kırabilir miyiz? Her gün bir yeni tecrübe daha kazanıyoruz. Her gün yaptığımız bir hatayı daha siliyoruz hayatımızdan. Çünkü bugün yapılan bir hata eğer telafi edilmez ve deneyimlenmezse yarına bir hata daha kazandırmış oluyoruz istemesek de. 

   Sözün kısası şu ki, insanlar hata yapan varlıklardır. Önemli olan hatalarından ders çıkarıp kırıkları ise sevgi ile iyileştirebilmektir. Sevgi her şeyi onarır, hataları bile...