İçimdeki Mum Işığı

                 ♫   Rei & Hevi - Karlı ve Sessiz  ♫ Buğulanmış bir camın önünde, battaniyesine sarılmış bir beden… Işıkları sönmüş, elektrikler yok bu gece. Pencerenin soğuk mermerine konumlanmış bir kupa kahve… Dumanı hâlâ yerli yerinde. Karşı cadde görünüyor hemen biraz ileride. Elektrik gitmemiş, sokak lambaları yanıyor o caddede.  Göz kapakları bir düşüyor bir yükseliyor sokak lambasının ışığıyla dans eden kar tanelerini izlerken. Hayatının özeti okunuyor gözlerinden. Düşüşleri ve yükselişleriyle… Kaybedişleri ve kazanmanın verdiği neşeyle…  Sık sık kırpamadağı gözlerinin ağırlığı, yaşlı bir yüreğin sancılarının eseri sanki. Seyrek kirpikleri, her kaybedişe karşılık adakmış gibi. Mor gözaltları ve kırışıklıklar… Hayatın gökkuşağındaki en çarpıcı renge sahipti gözlerinin altındaki torbalar. Gerçekten çarpıcıydı, şiddeti de fazlaydı. Yoksa nasıl morarabilirdi ki bu masum çukurlar?  Kırışıklıklar, yaşamın attığı...

Defalarca denemiştim o gece, o kaldırımda. Her ne kadar söz geçmese de kalbime binbir defa, yine de sabırla anlattım olanları başından sonuna. Pişman oldun mu hiç anlamlandıramadım... Her şeye rağmen yanımdaydın. Sözlerim sabaha kadar seninle dans ederken o karanlık sokakta, yine de hiç yadırgaman ayak uydurdun onlara. Benimleydin zifiri karanlığa kadar. Sıkılmadan dinledin beni soluklanmadan. Sözlerim vardı, kalbime adadığım…Çabalayıp da asla tutamadığım… Hepsi teker teker yaktı yüreğimi. Sanki kalbimin üzerinde söndürülen yakıcı bir izmarit gibi. Parça parça olanı toparlayamazdı kalp de olsa. Kuvveti yetmezdi yapıştırıcıların kırıkları toplamaya. Kırıklarımı bitiremedim sana, anlata anlata… Hassaslığım da bu aralar bir hayli başıma bela. Dokundukları anda parçalanan bibloydum adeta. Değişmedi günlerim. Süregeldi daha nicesi, sonsuz zaman… Sis bulutlarında kaybolmak istedim, günlerden aylara… Çözümü vurmak sandım, dağlardan taşlara. Biliyor musun, çok saftım her bir an'ımda. Altın...