gül.
gül. Neden bilmiyorum ama gül. Bazen bir çiçek olan gül, bazen de eylem olan... Cümlelerimin tükendiğini sandığım sayısız gün geçirdim. Artık yazamayacağımı düşündüğüm yazsam da ruha dokunamayacağından korktuğum... Belki haklıyımdır. Artık bir ruha temas etmez cümlelerim, öylece teğet geçer yalnızca. Fakat bu demek değildir ki bir ruhun sözleri değil bunlar... İnsanları düşünmekten kendine varamayan binlerce insan... Sözde "kime ne?" derler ancak endişelerinden bir türlü sıyrılamayanlar... En acısı da bazen bunu fazla abartırlar ve kendi değerlerini, benliklerini hiçe sayarlar. Sonra sonuç, anlamsız mutsuzluklar... Tükenişler, bitişler... Hepimiz birer birer tükensek ne olur hiç düşündünüz mü? Etrafınıza bir bakın. Hiç yorulduğu için düzene baş kaldıran bir karınca gördünüz mü? Ya da uçmayı bırakmak isteyen bir beyaz güvercin? Veya bu insanlar bu renkliliği, mis kokuyu hak etmiyor diye solan bir çiçek? Ve dahası... Anlıyorum; bizim o canlılardan farkımız, irademiz. İrademi...