Ruhları Kaybolanlar
O yoldayım yine. Anlıyorum ilerledikçe. Arada sağı solu kontrol ediyorum, doğru yerde miyim diye... Huzursuzluk hâkim yüreğimde. Anlamsızlıklar içimde bir yerlerde. Yanlış yoldayım sanki. Dönüp duruyorum girift bir girdabın içinde. Sonsuzluğa yürüyormuşum gibi, ufuk gözükmüyor buralarda bir yerde. Kafam karmakarışık. Başımı döndürüyor bu tehlikeli kalabalık. İnsanlar her yerde. Hepsi birbirinden tuhaf ve donuk mimiklerle. Korkutuyor beni yüzlerindeki bu ifade. Benziyorlar mekanik askerlere... Hiçbiri bilmeden yürüyor bu caddede. İsimlerini unutmuşlar, soylarını yok saymışlar. Hepsi modern dünyanın kölesi olmuşlar. Her yerde arabalar, göğü delen binalar. Sanıyorlar ki hepsi doğru yoldalar. Yolu bilmezken başta, nasıl inanırsın yolun doğru olduğuna? İlerledikçe uzaklaşacak, mutluluk bir adım daha. Her şey bir kâğıt parçasından ibaret değil ki aslında, zaten unutmuşlar hissetmeyi bu dünyada... Asla sonu yok bu hırsın, zenginliğin. ...